Οι στρατηγοί της Ιταλίας, ντυμένοι με την επιβλητική στολή τους, είχαν αποφασίσει να καταλάβουν την Ελλάδα. Ωστόσο, όλοι τους βρήκαν μια οδυνηρή κατάληξη, γινόμενοι αντικείμενο οίκτου. Το πολεμικό συμβούλιο που συνεδρίασε στη Ρώμη 13 μέρες πριν από την ιταλική εισβολή, στις 15 Οκτωβρίου 1940, υπό την προεδρία του Μπενίτο Μουσολίνι, περιλάμβανε εξέχουσες στρατηγικές προσωπικότητες της εποχής. Ο Βισκόντι Πράσκα, ο στρατηγός που θα ηγούνταν της επίθεσης κατά της Ελλάδας, ανέφερε ότι η στρατηγική τους παρέπεμπε σε γρήγορη κατάληψη της Ηπείρου εντός δέκα έως δεκαπέντε ημερών.
Ακόμη και σε ανάρμοστες υποθέσεις, ο Πράσκα διαβεβαίωσε την ηγεσία του ότι το ηθικό των ιταλικών στρατευμάτων ήταν υπερβολικά υψηλό. Υποστηρίχθηκε ότι οι Έλληνες δεν είχαν την προθυμία να πολεμήσουν, γεγονός που αργότερα αποδείχθηκε ολέθριο για την ιταλική στρατηγική. Στην πραγματικότητα, οι Έλληνες αποδεικνύουν το αντίθετο, πολέμησαν με σθένος και πριν καν συμπληρωθούν δύο εβδομάδες από την εισβολή, σχεδίασαν αντεπίθεση που απέφερε καρπούς.
Στις 28 Οκτωβρίου, αν και σχεδιασμένη για τις 26, η ιταλική επίθεση ξεκίνησε, αλλά σύντομα οι Ιταλοί αντιμετώπισαν την ελληνική αντίσταση. Στις 31 του μήνα, οι Έλληνες αντεπίθεσαν με επιτυχία, και μέχρι τις 4 Νοεμβρίου, οι ελληνικές δυνάμεις είχαν ανακαταλάβει κρίσιμες περιοχές. Παράλληλα, οι ιταλικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να καλέσουν ενισχύσεις, ενώ τα αρχικά τους σχέδια ανατροπής εξανεμίστηκαν.
Μετά την αποτυχία της επιχείρησης, ο Μουσολίνι, εξοργισμένος από την απρόσμενη έκβαση, προχώρησε σε ανασχηματισμούς στη διοίκηση των ιταλικών δυνάμεων. Ο Βισκόντι Πράσκα απομακρύνθηκε από τη διοίκηση, ελάχιστο χρόνο μετά την εκκίνηση των συγκρούσεων. Όσο για τον Ουμπάλντο Σόντου, που ανέλαβε καθήκοντα διοίκησης, η πρώτη του εντολή ήταν να σταματήσουν κάθε επιθετική ενέργεια και να καταλάβουν θέσεις άμυνας.
Ο Σόντου φημίζεται και για την αγάπη του στη μουσική, περνώντας το χρόνο του γράφοντας και σφυρίζοντας σκοπούς. Ωστόσο, παρά την αγάπη του αυτή, οι ελληνικές δυνάμεις συνέχιζαν την προέλασή τους, σε σημείο που ο Σόντου χαρακτηρίστηκε ίσως περισσότερο ως καλλιτέχνης παρά στρατηγός.
Αργότερα, τη θέση του Πράσκα ανέλαβε ο Καβαλέρο, ο οποίος, αν και πέτυχε αρχικά να σταματήσει την ελληνική προέλαση, τελικά δεν μπόρεσε να προβεί σε αντεπίθεση μέχρι την παρέμβαση των Γερμανών. Οι εξελίξεις κατά τη διάρκεια του πολέμου έφεραν ανατροπές και οδήγησαν σε σημαντικές απώλειες για τους Ιταλούς.
Η ιστορία αυτής της αποτυχημένης εκστρατείας αποδεικνύει πόσο εύθραυστα μπορούν να είναι τα σχέδια, όταν υποτιμάται η αγωνιστικότητα και το φρόνημα των αντιπάλων. Καθώς οι Ιταλοί στρατηγοί αποτύγχαναν ο ένας μετά τον άλλο, το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο στρατηγικό, αλλά και εθνικό, καθώς οι Έλληνες πολέμησαν με περηφάνια για την ελευθερία τους.
Πηγή: ethnos.gr
